Chmiel jest byliną z rodziny konopiowatych. W Polsce rośnie dziko w wilgotnych zaroślach. Uprawia ją się dla potrzeb przemysłu farmaceutycznego i piwowarskiego.
Surowcem leczniczym są szyszki chmielu, czyli owocostany chmielu, które zbiera się w pogodne sierpniowe dni, kiedy są zielonożółte. Szyszki chmielowe oraz zawarta na ich lupulina utrudniają przenoszenie bodźców do ośrodkowego układu nerwowego. Hamują nieco działanie kory mózgowej, wywierają działanie uspokajające, zwłaszcza na sferę płciową.
Szyszki chmielowe działają rozkurczowo. Zmniejszają napięci mięśni gładkich naczyń krwionośnych, jelit i dróg moczowych. Gorycze chmielowe pobudzają wydzielanie śliny i soku żołądkowego, a także śluzu. Ułatwiają trawienie, pobudzają apetyt.
Gorycze chmielowe wykazują silne działanie przeciwbakteryjne wobec licznych drobnoustrojów jelitowych, w tym również takich opornych na antybiotyki. Wykazują nawet działanie przeciwnowotworowe.
Wyciągi szyszek chmielu stosuje się jako środek uspokajający w stanach zmęczenia i wyczerpania nerwowego., drażliwości, bezsenności, trudności w zasypianiu. Chmiel stosuje się także w nadpobudliwości
płciowej.
Napar chmielowy stosuje się także w osłabieniu trawienia, nadmiernej fermentacji w jelitach, wzdęciach, odbijaniu, a także w innych nieżytach układu pokarmowego.
Zewnętrznie wyciągi z szyszek chmielowych stosuje się w zapaleniu korzonków nerwowych, bólach reumatycznych, stanach zapalnych skóry, także w trudno gojących się ranach. Również przy wypadaniu włosów.
Napar chmielowy: 1 łyżkę szyszek zalać 1 szklankę wody wrzącej i postawić pod przykryciem na parze około 15 minut. Odstawić na 15 minut i przecedzić. Pić 2-3 razy dziennie po ¼-1/3 szklanki na 30-60 minut przed posiłkiem jako środek poprawiający trawienie, rozkurczowy, wzmacniający, a także uspokajający.
