Restauracja “Kartoflisko” w Nasielsku [TU WARTO JEŚĆ]

Wystarczy przeciąć ulicę Młynarską, przy której znajduje się Pepco, by trafić do innego świata. Początkowo nic tego nie zapowiada, bo ulica utrzymana jest w klimacie industrialno-podupadłym.

Idąc około 100-150 ulicą Tylną natrafiamy tuż obok Lewiatana na niepozorną, nie rzucającą się w oczy restaurację Kartoflisko.  Usiedliśmy pod zewnętrznym baldachimem, który – tu nastąpi uwaga krytyczna – nie do końca spełnia swoje zadanie. Upalne, sierpniowe, popołudniowe słońce świeciło prosto na nas i baldachim nie spełniał swojej funkcji. Może ma chronić przed deszczem, nie zaś od słońca? W każdym razie boczne zasłony bardzo by się przydały.

Miła kelnerka podała karty, uprzedziwszy, że na zamówienie trzeba czekać około trzydziestu minut, ponieważ mają “pełne obłożenie” czy jakoś tak określiła. Nam, mnie i żonie, nie przeszkadzała konieczność czekania, bo mieliśmy ze sobą książki; ja – “Czarodziejską górę”, żona – “Ostatni list od kochanka” (nie wiem, czy już mam się martwić, ale ze względu na tok opowieści spuśćmy zasłonę milczenia).

– Rzeczywiście, twoje oświadczenia miłosne są gruntowne, iście niemieckie.

I włożyła ma na głowę papierowy kapelusz.

– Żegnaj, mój książę Karnawału! Będzie pan miał dziś wieczór zły wykres gorączki, przepowiadam to pani.

To mówić, ześliznęła się z krzesła, przesunęła się po dywanie w kierunku drzwi, nie zawahała się w progu; na wpół odwrócona w tył, wzniosła jedno z obnażonych ramion i wsparła rękę na zawiasie. Powiedziała cicho:

– A proszę nie zapomnieć o zwrocie mego ołówka.

I wyszła.

Z “Czarodziejskiej góry” Tomasza Manna

Z kartą mieliśmy problem – nie tyle z bogactwem wyboru, o ile z wyborem potrawy; bo niemal każda zapowiadała się pysznie, kartofel w wersji królewskiej.

– Może weźmiemy placki ziemniaczane z kurkami?

– Zapiekanka ze szpinakiem też zachęca

– Pizza kartoflisko, łał, coś zupełnie innego

– Są frytki belgijskie.

Kelnerka podchodziła dwa razy, dwukrotnie odprawialiśmy ją z kwitkiem ale już po 20 minutach byliśmy zwarci i gotowi do podjęcia decyzji.

Kelnerka podchodziła dwa razy, dwukrotnie odprawialiśmy ją z kwitkiem ale już po 20 minutach byliśmy zwarci i gotowi do podjęcia decyzji.

Żona zamówiła placek kartoflisko, czyli kartofle, gulasz wołowy, śmietanę (34 zł).  Ja zdecydowałem się pizzę wegetariańską kartoflisko z ciasta pszenno ziemniaczanego z serem i pieczarkami (25 zł).

Włączamy stoper i czekamy pól godziny. Ale zaraz, zaraz, nie zdążyliśmy przewrócić karty książki, a na stole już pojawił się smalczyk, chlebek, ogórek kiszony – wszystko przepyszne, charakterystyczne, właściwie nie do powtórzenia. Tą przekąską właściwie się najedliśmy, mimo że w ramionach czuliśmy kilka godzin wiosłowania na Narwi i sadzenia drzew na działce, gdzieś  w łąkach i kukurydzy między Pułtuskiem i Nasielskiem.