Wszystkie kolory herbaty

Krzewy herbaciane rosną  na obszarach tropikalnych i subtropikalnych wokół równika. Do optymalnej wegetacji potrzebują ciepła, wilgoci i słońca.

Najstarszą znaną rośliną herbacianą jest drzewo w chińskiej prowincji Yunnan. Ma ponad 1110 lat, a mimo to wciąż wypuszcza nowe liście. Yunnan jest najprawdopodobniej matką wszystkich herbat. Stamtąd trafiła ona do Assamu i Dajeelingu w Indiach, a z Indii na Cejlon.

Na świecie uprawia się dwa podstawowe gatunki herbaty. Odmianę chińską (Camellia sinensis), raczej górską oraz nizinną, pochodzącą z Asamu (Camellia assamica).
W zależności od czasu trwania fermentacji otrzymuje się herbatę czerwoną, czarną lub żółtą. Jest jeszcze biała – produkowana z niefermentowanych i niezwijanych liści. Herbata zielona także jest nieferementowana, ale jej liście są nie tylko suszone, ale też poddane parowaniu i zwijaniu.
Około 80 procent światowego handlu przypada na herbatę czarną, kolejnych 15 na herbatę zieloną, reszta została pozostałym rodzajom: czerwonej, białej oraz żółtej.
Drugim kryterium klasyfikacji jest miejsce pochodzenia. Największym na świecie producentem herbaty są Indie, w których herbatę uprawia się w prowincjach Assam i Darjeeling.

ASSAM – potęga wzdłuż rzeki Bramaputra



Herbata czarna Assam
W Assam krzewy herbaciane zasadził dookoła swojego domu angielski urzędnik. Sadzonki świetnie się przyjęły, więc w drugiej połowie XIX wieku Brytyjczycy postanowili podjąć uprawę. Na wilgotnych, parnych, przepastnych terenach Assamu, na długości 400 km wzdłuż ogromnej rzeki Brahmaputra, od Birmy aż po Bangladesz, rozciągają się największe uprawy herbaty na świecie.
Jej produkcja daje zatrudnienie aż 500 tysiącom osób. Herbaty Assam mają mocny smak, ciemną barwę i bardzo wyraźny zapach. Doskonale pobudzają każdego ranka i świetnie nadają się do śniadania. Zachęcamy do spróbowania herbaty assamskiej o oznaczeniu Assam SFTGFOP. Ten skrót oznacza: Super Fine Tippy Golden Flowery Orange Pekoe. Jest to wyjątkowa, ekskluzywna herbata, ze złotymi tipsami, czyli wierzchołkami gałązek herbacianych. Assamskie herbaty są mocne, dają ciemnobrązowe napary.
Hindusi piją je z mlekiem. Do dziś toczą się spory, czy Hindusi podpatrzyli ten zwyczaj u Anglików, czy Anglicy ściągnęli od Hindusów. Faktem jest, że trudno wyobrazić sobie angielski five o’clock bez herbaty z mlekiem.

DARJEELING – Szampania Herbaty

Stutysięczne dziś miasto Darjeeling w indyjskich Himalajach było początkowo pomyślane przez Brytyjczyków jako sanatorium dla brytyjskich żołnierzy. Ale… w 1841 chirurg, doktor Campbell zasadził w swoim ogrodzie dookoła bungalow sadzonki herbaty sprowadzone z Chin.
Eksperyment przerósł najśmielsze oczekiwania. Uprawa szła mu tak dobrze, że rząd nakazał w 1847 roku założenie szkółek na tym terenie. Pierwsza komercyjna plantacja herbaciana powstała w 1852 roku.
Herbaty Darjeeling są uprawiane na tonących często we mgle stokach, popularnie zwanych “Szampanią Herbaty”. Są znane w całym świecie ze swojego wyjątkowego, wyrazistego smaku. Darjeeling FTGFOP trudno pomylić z jakimikolwiek innymi. Charakteryzuje się obecnością jasno-zielonkawych listków z tipsami dających wspaniały jasno-bursztynowy napar o delikatnym owocowym smaku i kwiatowym aromacie.
Zbocza gór zapewniają doskonałe warunki klimatyczne, co ma wpływ na ich wysoką jakość. Herbata ta uprawiana jest na plantacjach położonych powyżej 2 300 m n.p.m., co daje jej opisane wcześniej walory. Śmiało można o niej mówić, iż podchodzi z chmur.
Bardzo ciekawą herbatą indyjską jest Nilgiri. Ma duże, brązowe liście i lekko cytrusowy smak. To herbata w stylu English Breakfast Tea, w smaku przypomina cejlońską.

YUNNAN – kolebka herbaty



Herbata czarna Yunnan, najwyższa jakość
Chińska prowincja Yunnan położona jest w południowo-zachodnich Chinach. Po chińsku Yunnan znaczy “Południowe Chmury”. Różne kolory i kształty chmur nad tym regionem w pełnie uzasadniają tę nazwę. Jej powierzchnia jest większa niż całej Polski. Yunnan uważa się za ojczyznę herbaty, skąd zwyczaj jej uprawiania i produkcji przeniósł się do sąsiednich Indii.
Herbata czarna Yunnaposiada charakterystyczne liście z jasnymi smugami (tipsami) dające cierpki i klarowny napar o brązowo-wiśniowym kolorze i słodkawej nucie smakowej.

CEYLON – Wyspa Słońca



Herbata czarna Mild Ceylon Lipton
Krzewy herbaciane trafiły na Sri Lankę (czyli „Wyspę Słońca” leżącą blisko Indii wyspę, dziś nazywaną Cejlonem) trochę przez przypadek. W XIX wieku choroba wyniszczyła plantacje kawy i w 1863 r. w zastępstwie Brytyjczycy przywieźli krzewy herbaciane, które znalazły tu wyśmienity klimat do wegetacji, dzięki czemu osiągnięto najszlachetniejszy plon o niespotykanej dotąd jakości. Dziś herbata cejlońska jest pierwszym towarem eksportowym kraju. Herbaty daje ciemny, mocny napar o doskonałym smaku i wyraźnym, niezrównanym zapachu – przez znawców określana jest jako “złoto w filiżance”.
Herbatę uprawia się też w Japonii, Wietnamie, Indonezji, w kilku krajach afrykańskich, Brazylii, Argentynie i na Tajwanie.

Herbata po polsku

Herbata, jako napój codzienny, przyjęła się w naszym kraju (wówczas pod zaborami) na początku XX wieku. Polacy zaczęli ją pić na modłę rosyjską, czyli: czarną, mocną, słodzoną z cytryną. Ten sposób przygotowywania zyskał nawet swoją nazwę – mieszanka rosyjska. Moda przeniknęła na ziemie polskie i ugruntowała się, obejmując w wyniku przesiedleń po II wojnie światowej cały kraj.
W czasach PRL-u obecność Polski w bloku komunistycznym wyznaczyła kierunek importu, były to głównie Indie, Chiny i Związek Radziecki. Dlatego wielką popularność zdobyły herbaty indyjskie z assamu, yunnan oraz gruzińska. Trudno nawet wypowiadać się o ich jakości, zaparzały się natomiast na ciemny, mocny napar. I takie napoje Polacy lubią do dziś,
Udostępnij →

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *